Sneeuwklokjes

Zondag sneeuwde het hier weer flink. Een aardig laagje bedekte weer de grond toen ik naar buiten keek, naar mijn sneeuwklokjes. Die mochten met recht -Sneeuw-Klokjes genoemd worden. Ik ben naar buiten gegaan, verkouden was ik toch al, aangestoken door Lief. En ben op 1 knie op de grond gaan liggen en heb ze goed en zo kwaad als het ging gefotografeerd. Ze staan op een plek waar de zon niet veel komt, dus ze zijn nog niet open. Misschien hun geluk, nu het maar blijft sneeuwen?









 © KH

Thursday Challenge: Round

Deze Thursday Challenge gaat over: "ROUND" (Moon, Building, Wheels, Fruit,...)

Nu heb ik de laatste tijd niet veel puf om nieuwe foto's te nemen. Dus even in het archief gedoken.

Daar vond ik deze foto uit 2009 van tomaatjes in de regen met de regendruppels er nog aan.





© KH

Oefening baart kunst

Het wordt wat saai, maar ja, alweer sneeuw. Er zijn mensen die het onderhand vervloeken die sneeuw, maar ik heb het liever dan regen, aangezien ik door weer en wind op mijn fiets naar mijn werk moet. Aangezien ik onder de grote rivieren woon, word ik geacht in hogere sferen te zijn, op het moment. Maar ik vind er niks meer aan. Al jaren niet meer. Moet er niet aan denken. Vandaag is in mijn woonplaats de optocht, en even dacht ik nog: zal ik gaan, al is het maar om foto's te maken. Maar toen keek ik vanmorgen naar buiten. Het had weer gesneeuwd. We liepen met de hond een fikse ronde en het is toch koud! En dan staan te blauwbekken voor een paar foto's? Nope! Ik blijf mooi binnen en heb vanmorgen al wat foto's gemaakt van de zonsopkomst en de sneeuw. Ik wees met mijn camera in de aanslag naar een laag overvliegende Aalscholver! Kijk eens Lief, wat mooi! O nee, die hád ik dus kunnen hebben! Stom! Volgende keer beter.

Ik ben nog steeds aan het oefenen met mijn Nikon. Hij staat vooralsnog in wat ik noem 'de simpele zielen-mode'... ;-) En alles op 'auto'. Ik moet eerst nog wennen aan dat ding. Alles instellen en leren instellen. Hij is ook zoveel zwaarder dan mijn vorige en met die pijnlijke schouder soms erg zwaar. Maar ik ben al blij met de resultaten tot dusver. Komt tijd komt raad zullen we maar zeggen.
Het enige minpuntje wat ik tot dusver kan ontdekken is dat ik niet meteen kan inzoomen/iets dichterbij halen wat verder weg is. Dat ik daarvoor toch echt lenzen moet verwisselen. Wat nou als dat object een dier is en eer jij je lens verwisselt hebt dat beest ervandoor is? (ja tuurlijk, was dat maar waar dat ik zulke mooie dieren als Bas of Helma voor mijn lens kreeg! Dromen moet je houden!) Maar goed, dat komt nog wel hoop ik, dat wennen eraan.


Zonsopkomst zondagmorgen











© KH

En weer sneeuw

Vanmorgen lag er weer een aardige laag sneeuw. Ik moest erdoor op weg naar de huisarts. Mijn Frozen Shoulder bezorgt mij meer last dan ik toegeven wil. Na een spuit en sterkere pijnstillers glibberde ik weer terug op mijn fiets. Het kriebelde. Wat zou ik doen? Op pad met de camera of toch maar de tuin in. Het werd het laatste. Mijn schouder deed zeer (te lang achter de pc is ook niet slim dus, mopper ik tegen mezelf) en het werden een paar oefeningen in de tuin. Ik vrees dat ik toch de gebruiksaanwijzing er nog even bij moet halen. Ik doe toch iets niet goed. Macro foto's lukken niet zoals ik én wil én gewend was met mijn Lumix. Maar goed, hoe lang duurde het niet voordat ik het met mijn Lumix onder de knie had! Ook lang. Oefening baart kunst en Blogger is geduldig.

Ik dacht dus dat het wel zou lukken om mooie sneeuwkristallen te fotograferen, moet ook kunnen met deze camera, maar ergens doe ik iets niet wat ik moet doen. De flits gaat aan als ik dat niet wil, en het scherp stellen wil ook al niet. Wat ik wel geleerd heb, tijdens het wachten op de dokter al lezende in Zoom, is dat ik de stand op RAW moet zetten. Dat heb ik nu gedaan. Al doende leert men en geduld (wat ik niet heb) moet je ook al hebben. Alles sal reg kom, zeggen ze in Zuid Afrika.






Sneeuw op een Chinees Lampionnetje



Op de uitgebloeide bollen van de Hortensia

Hemelsleutel

 
Smeltend ijs op een takje

Alle foto's zijn in groter formaat terug te vinden op mijn Flickr pagina, de link vind je in de linkerkolom van mijn blog.

© KH

Gewoon dikkopmos

Wat ben ik blij met mijn nieuwe camera! Vanmorgen liepen we in alle vroegte door het bos en hoewel ik te laat was om het passerende hert te fotograferen (dat rende té hard voorbij) voelde je bijna aan de natuur dat ze klaar is voor de aankomende lente. De lijster zong dat het een lieve lust was, de vogels kwetterden en kwinkeleerden en hoewel nog koud de naderende lente hing in de lucht. Ergens. Knoppen aan takken, vaag groen aan struiken. Als je goed snuift ruik je het ook.
Maar goed, voorlopig doen we het nog maar met wat oefeningen met de nieuwe camera en met wat de natuur ons geeft.

Ik vroeg me altijd al af, hoe het toch mogelijk was dat 'iedereen' een zwarte achtergrond had bij zijn/haar foto's van zwammen of grasjes en mosjes. Maar met deze camera zijn alle nou ja, toch bijna alle, geheimen ontsluierd. Ik zag wat gewoon dikkopmos op een boomstam en ging een en ander uitproberen. Het resultaat was verbluffend! Daar was de zwarte achtergrond ineens. (flits ging aan) Hoewel sommige foto's nog wat wazig zijn hier en daar (vriendlief die al jaren een Nikon heeft wees mij erop dat ik de camera op automatisch scherpstellen had staan terwijl ik dat ook handmatig kon doen) ben ik toch erg blij met het resultaat! Zeker met de foto's van de gele trilzwam die nooit of te nimmer wilde lukken met de andere camera!

Oefening baart kunst zullen we maar zeggen.


De knoppen staan al op barsten

Sterremos


Gewoon dikkopmos

Gewoon dikkopmos

Kapseltjes zijn normaal heldergroen maar hoe ouder ze zijn hoe bruiner ze worden

Gewoon dikkopmos


Gewoon dikkopmos



Gele Trilzwam

Gele Trilzwam

© KH