15 jaar is ze nu and still going strong. Ik moet er ook niet aan denken dat ze er op een dag niet meer zal zijn terwijl die kans er natuurlijk op haar leeftijd in zit. Elke avond na de koffie zo rond een uur of 8 wil ze even 10 minuten voetballen met haar piepbal en rent ze als een jonge pup de kamer rond. Echt maar een minuut of 10 want dan is ze moe en valt dan in slaap. Uit moet ze ook vaker maar niet te ver, naar het bos lopen gaat niet meer terwijl ze gek van het bos is. En omdat wij geen auto meer hebben zitten lange boswandelingen er ook niet meer in. Dus als zus dan komt met haar auto dan springt ze al heen en weer wan dan weet ze: ik mag mee! Al is het maar eventjes, naar het bos.
Ons Jesje, Ik heb zoveel steun aan haar in moeilijke tijden (gehad) en nog! Hoe gek dat misschien ook klinkt maar een hond voelt je stemming feilloos aan. Zelfs mijn epilepsie aanvalletjes weet zij eerder te voorspellen dan ik.
Ze is een tophond! Mijn grote vriendin!
En omdat dit zo'n mooie foto is (genomen uit de achterbak van de auto van zus) dit blogje over en voor mijn trouwste vriendin; er is geen trouwere vriend dan een viervoeter, een hond.
Ik hoop dat ze nog jaren bij ons blijft. ❤
© KH
