Jessie

Mijn hart huilt, mijn hele lijf huilt. Mijn lieve hond Jessie is er niet meer. Afgelopen dinsdag hebben wij afscheid van haar moeten nemen. Bijna 17 is ze geworden en dat is een hele leeftijd. De dienstdoende dierenarts zei dat ze al 7 jaar over haar tijd heen was. Dat zegt natuurlijk ook wat over hoe fijn ze het vond bij ons. En hoe fijn wij het vonden met haar. Maar ze was op, haar lijf was op. Haar koppie wilde nog wel maar ze kon niet meer. Wij zullen zonder haar verder moeten en dat is zo vreselijk moeilijk. Thuis komen in een leeg huis is nog het ergste, of 's morgens beneden komen zonder haar te zien. Ik weet dat het moet slijten maar ik mis haar zo verschrikkelijk!

Dag lief Jesje... Ik mis je zo ontzettend. 💕💔

Boswandeling

We hebben een weekje vrij en gisteren zijn we naar het bos geweest met zus, haar nieuwe hond en onze 16 jarige keeshond Jessie. Het leek wel of ze nieuwe energie kreeg van de hond van zus. Maar uiteraard weer thuis was ze uitgeteld, kon ze uitrusten toen wij bij zoonlief op bezoek gingen en heeft ze ook de hele avond voor Pampus gelegen! En zelfs vandaag lijkt ze nog wel moe ervan. Wat wil je als je zo bejaard bent! Toch knap van haar.

 Vliegenzwammetje

 wel de tijd nemen om overal te snuffelen

 maar dan raak je wel achterop!

 Geel koraal zwammetje

 En weer even snuffelen

 wacht op mij!

Max, de Basset de fauve de Bretagne van zus die gered is van jarenlang aan de ketting gelegen te hebben ergens in Frankrijk. 

© KH

Throwback Thursday; 2003

Wat vliegt de tijd toch! 'Vroeger' toen de kids nog klein waren hadden we nog een auto en reden we elke zondag naar een ander bos om een lekkere boswandeling te maken. We wonen in een bosrijke omgeving en ver hoef je niet om eens lekker te lopen. Jessie was nog een jonge hond en rende vrolijk achter de kids aan. Nu is de oudste het huis uit en Jessie is afgelopen maandag 16 geworden en loopt niet zo hard meer. Wat een veranderingen allemaal! Als je dat toen allemaal wist....

© KH

Throwback Thursday; papa

Vandaag is het alweer 14 jaar geleden dat mijn vader overleed. Het lijkt niks maar het is zoveel en ook weer niet. Het klinkt vaag ik weet het maar mensen die het hebben mee gemaakt weten wat ik bedoel.
Ik was aan het zoeken door mijn jeugdfoto's en hij staat gewoon ook nog eens bijna nergens op. Natuurlijk vooral omdat hij de foto's maakte, maar ook omdat hij niet ervan hield om op foto's te staan om een of andere reden. Ik ken het want ik wil dat ook niet zo graag. Precies daarom doe ik het juist wel, omdat mijn kids misschien foto's willen als ik er niet meer ben (niet voor mezelf).

Deze foto heb ik gemaakt met zo'n wegwerpcamera eind jaren 70 op vakantie in Pommern vlakbij Cochem in Duitsland. Mijn vader trok altijd veel bekijks als hij onze Amerikaanse Cockerspaniël Snoopy aan het kammen was.

© KH

Ruik de herfst...

Nog drie weken, nee nog twee en een half... dan heb ik eindelijk ook vakantie. Als heel Nederland al lang en breed weer vakantie gehad heeft. Niet dat we óp vakantie gaan; was het maar waar. Njente cente want het huis moet opgeknapt. De buitenboel gaan we schilderen en we gaan lekker dagtripjes maken met de trein; ook leuk!

Om eerlijk te zijn durf ik ook nog niet weg nu. Jessie wordt in oktober 16! 16 jaar is heel wat voor een Keeshond en ik zou het mezelf nooit vergeven als ik op vakantie zou zijn en er zou wat met haar gebeuren! Kan altijd natuurlijk, maar dan ben je er snel bij. Nee, we wachten gewoon onze beurt en tijd af. Ik ben veel te blij dat ons hondje er nog is!

Tot die tijd doe ik het gewoon af en toe met herinneringen uit mijn archief; of hier uit de tuin waar ik zo kan genieten van de vele vogels die mijn tuin komen bezoeken. 

Of tijdens wandelingen wat je dan tegenkomt; want je ruikt gewoon de herfst al! 's Morgens die mist, en tijdens en na een zacht regenbuitje die heerlijke lucht buiten. De herfst komt eraan, mensen! Heerlijk! 

 De Hortensia's zijn al flink aan het verkleuren

 Hortensia's met regendruppels

De Karmozijnbes heeft mooie witte bloemetjes en de bessen zijn straks in de herfst paars/blauw

© KH

Jessie

15 jaar is ze nu and still going strong. Ik moet er ook niet aan denken dat ze er op een dag niet meer zal zijn terwijl die kans er natuurlijk op haar leeftijd in zit. Elke avond na de koffie zo rond een uur of 8 wil ze even 10 minuten voetballen met haar piepbal en rent ze als een jonge pup de kamer rond. Echt maar een minuut of 10 want dan is ze moe en valt dan in slaap. Uit moet ze ook vaker maar niet te ver, naar het bos lopen gaat niet meer terwijl ze gek van het bos is. En omdat wij geen auto meer hebben zitten lange boswandelingen er ook niet meer in. Dus als zus dan komt met haar auto dan springt ze al heen en weer wan dan weet ze: ik mag mee! Al is het maar eventjes, naar het bos. 

Ons Jesje, Ik heb zoveel steun aan haar in moeilijke tijden (gehad) en nog! Hoe gek dat misschien ook klinkt maar een hond voelt je stemming feilloos aan. Zelfs mijn epilepsie aanvalletjes weet zij eerder te voorspellen dan ik. 

Ze is een tophond! Mijn grote vriendin!

En omdat dit zo'n mooie foto is (genomen uit de achterbak van de auto van zus) dit blogje over en voor mijn trouwste vriendin; er is geen trouwere vriend dan een viervoeter, een hond.

Ik hoop dat ze nog jaren bij ons blijft. ❤

© KH