Ook al ben ik Katholiek opgevoed, in de kerk kom ik nooit meer, of moet ik zeggen, een kerkdienst woon ik niet meer bij. Dat is beter gezegd, want in kerken kom ik zeker nog wel. Ik heb er een zekere fascinatie voor. Heilig beelden en glas in lood in kerken. Vooral in het buitenland zie je de prachtigste beelden en gravures en glas in lood. Ik vind ook vooral de kruisweg mooi als het afgebeeld wordt in mooie schilderijen of glas in lood of anderszins maar als het maar mooi gedaan wordt, niet te modern of (in mijn ogen dan) lelijk. Smaken verschillen natuurlijk.
Waar die fascinatie vandaan komt? Ik zou het niet weten, maar het zal alles te maken hebben met mijn opvoeding, denk ik zo. Mijn moeder zat bij het kerkkoor (en nog) en wij moesten braaf elke zondag mee naar de kerk. Moeder zong dan, en wij zaten met mijn vader in de kerkbanken (eerlijk) ons rot te vervelen. Meestal keek ik (onrustig als ik altijd was) om me heen, naar de beelden, het glas in lood enzovoorts. Dus ik denk dat het daarvan komt. Ik loop in een vreemde stad dus graag een kerk binnen en fotografeer beelden, steek kaarsjes op bij Maria (ook iets meegekregen van thuis, hier staan Maria en Boeddha, gezellig naast elkaar) en ben verbijsterd van de schoonheid, de stilte, en ik weet niet, het ontzag? van wat er toch uit zo'n kerk vanuit gaat. Er hangt een bepaalde sfeer, zeker in zo'n oude kathedraal of in een heel klein oud kerkje in het buitenland.
Glas in lood kerk in St Catherine de Fierbois Loire
Glas in lood Kathedraal Orléans
Maar ook gewoon onderweg, als ik beelden tegenkom:
Mariabeeld op Donjon Montbazon Loire
In het Schwarzwald in 2009
Mariabeeld voor het raam in een gevelpand in Nijmegen
Beeld bij de Catharinakerk in Eindhoven
© KH
