Orchidee

Het is hier wat stiller dan normaal. Ik ben wat afgeleid. 

Mijn oma is gisteravond overleden. Ze was 90 jaar en natuurlijk is dat een hele leeftijd. Maar al is dat een hele leeftijd, nog is het verdrietig. Ik ben zelf 45, dus heb ik haar al waarschijnlijk de helft van mijn leven in mijn leven mogen hebben. Dat is lang, heel lang. En ben ik een gezegend mens. Als ik het zo bekijk. Wat niet wil zeggen dat daardoor het verdriet minder is. Aan de andere kant, ze was op. Ze had een hersenbloeding gehad en had ze die niet gehad, dan had ze nog wel even door gekund maar dat is niet zo dus. Het is niet anders. 

Oma hield enorm veel van orchideeën. Gek eigenlijk dat ik pas op latere leeftijd ook aan deze plant ben begonnen. Ik heb er een aantal staan die het nu al 5 jaar achter elkaar onafgebroken geweldig doen.
De laatste keer dat ik bij oma was, nam ik een orchidee voor haar mee. Mijn zus zei me dat ik hem weer terug krijg. Oma was er zo blij mee dat iedereen het wel tig keer moest horen van wie ze hem gekregen had. Haar oudste kleindochter. Volgende week krijg ik hem weer terug. Mag hij naast alle orchideeën staan die ik ook terug kreeg van mijn schoonmoeder die op een gesloten afdeling zit. Een huis vol orchideeën. Een hoofd vol gedachten aan oma. 

Een enkele orchidee die ik zag bloeien in de dierentuin, mooi helder geel, ter nagedachtenis aan oma: 

© KH