Er speelt zich heel wat af in mijn tuin. En als natuur paparazzo moet je alles in de gaten houden natuurlijk. Stel je voor dat je iets mist! Meestal loop ik elke dag wel even door mijn tuintje en controleer ik het spul. Op beestjes of er iets te fotograferen valt. Mijn camera hou ik maar in de buurt voor het geval dat.
Eergisteren was het een mooie dag. Dat vonden deze koolwitjes kennelijk ook. Ze kwamen elkaar tegen terwijl ik buiten in mijn tuin was. Ik zag ze om elkaar heen dartelen en ineens doken ze samen omlaag naar een van de struiken. Ik dook al op mijn camera en begon wild om me heen te schieten. Plaatjes dan wel.
Later dacht ik: Eigenlijk kan ik dat niet maken. Niet echt netjes van mij. Deze beestjes hadden ook hun privacy gehad willen hebben maar och, alles in het belang van de wetenschap natuurlijk. (en de mooie plaatjes uiteraard)
Eerst landden ze op de hortensia.
De vleugels werden ingevouwen. Een kop aan iedere kant.
Kleine kleine Koolwitjes maken.
Toen vlogen ze ineens samen op en landden op een gele margriet. Knap hoe ze dat kunnen.
Sttt. Niet storen!
© KH
2 opmerkingen:
dat valt eigenlijk onder gluren,maarja het levert dan wel hele mooie plaatjes op.
Alles voor de 'wetenschap' en t blog, Stiefbeen. ;)
Een reactie posten