Op een dag kwamen er vreemdelingen in de vijver. Canadese Ganzen. Prachtige dieren waren het. Ze wilden ook graag daar wonen, tussen alle andere ganzen in de vijver.
Maar Pa Gans had het er niet op. Zijn ganzen kindertjes moesten beschermd worden tegen deze vreemdelingen. Niet alleen overdag was het een lawaai en ging het gegak door, maar ook 's nachts hoorde de buurt wel eens kabaal. 'Die Canadezen, die maken een herrie!', werd er dan gezegd.
Op een dag zwommen de Canadese Ganzen rustig een rondje. Ze kwamen langs Familie Grauwe Gans met hun jongen. Ze wilden netjes goeiendag zeggen maar voor ze daar de kans voor kregen:
Werd Pa Grauwe Gans woest. Wegwezen, gakte hij. En hij vloog meneer Canadees aan.
Mevrouw Grauwe Gans stond op de kant en moedigde haar man aan.
Mevrouw Canadees zwom een eindje terug en werd gescheiden van haar man, die geschrokken weg gezwommen was. Even later kwamen ze weer bij elkaar en schudden hun hoofd. Och ze weten niet beter, wie weet komt het nog goed.
De familie Grauwe Gans zwom weer naar de kant, de rust was weer even wedergekeerd.
Ze klommen op de kant waar ze gingen eten en waar pa de boel goed in de gaten kon houden, tot de volgende vreemdeling zich aan zou dienen. Wat dachten ze wel niet!?
En meneer en mevrouw Canadese Gans zwommen samen terug naar de grote vijver en hoopten op een gezin van zichzelf, zodat meneer Canadees kon laten zien, aan zijn kinderen hoe je met je buren om hoorde te gaan, en ook een beetje aan meneer Grauwe Gans.
© KH
4 opmerkingen:
Leuk foto-verhaal. Ik mis alleen nog 'en ze leefde nog lang en gelukkig'. misschien voor de volgende keer? ;)
Groetjes Senna
Dat is nog de vraag Senna, zoals ze af en toe tekeer kunnen gaan hier in de vijver. Ik wacht nog even af tot de kleintjes groter zijn! :D
ja het zijn net mensen.
Ja toch Bas?! ;)
Een reactie posten